Bu yazı aynı zamanda ekonomi ve finans ile ilgili değil …

Bu sonu gelmez oyunu kazan-kaybet mantığıyla sürdürmeye niyetlenenlerin gerçek liderlikten uzak olması ülkemize sadece zaman kaybettirmektedir. Gelecek seçimleri değil, gelecek nesli düşünen, dayanışmayı, güveni benim için değil, bizim için konuşanların önderliğinde içinde bulunduğumuz durumdan hiç şüphem yok.

Yaklaşık iki yıl önce “Benden Geldi Ben Yazdım” başlıklı yazımda oyun teorisindeki sonlu oyunlar ve sonsuz oyunları anlatarak yakın tarihimizden örnekler vermiştim. Bugün geldiğimiz noktada yol ayrımının ne kadar kritik olduğunu gördükten sonra bu konuyu yeniden ele almak ve son deneyimlerimiz üzerinde bir kez daha zihin jimnastiği yapmak istiyorum.

21 yılı aşkın süredir ülke olarak çıktığımız yol devam edecek ama iki ay gibi kısa bir süre içerisinde bu yolda hangi yöne gideceğimize millet olarak karar vereceğiz. Yolun ortasında, kavşağın başladığını gösteren büyük ve karakteristik bir işaret var. Tabelalardan biri bir yönüyle demokrasi ve özgürlüğü, diğeri ise 2017 referandumunun ardından gerçekleşen anayasa değişikliği nedeniyle özgürlüklerimizin her geçen gün kısıtlandığı, şeffaflığın ve hesap verebilirliğin ortadan kalktığı otokrasiyi gösteriyor.

Demokrasi ve özgürlüğe giden yol açık ve parlaktır. İnsanlar özgürce hareket edebilir, seçimler yapabilir ve düşüncelerini ifade edebilir.

Otokrasiye giden yol karanlık ve tehditkar görünüyor. Etrafında karanlık gölgeler var ve yol virajlı ve kaygan. Yol boyunca özgürlükler sınırlıdır ve insanlar korku içinde hareket eder.

Şimdiye kadar oyun teorisi hakkında hiçbir şey söylemediğimin farkındayım. İşte burada başlıyor.

1968’de şiddetli Vietnam Savaşı sırasında, Kuzey Vietnam ordusu ve Güney Vietnam’daki Viet Cong gerillaları, Tet festivalinin (Çin Yeni Yılı kutlaması) başlamasından önce büyük bir saldırı başlattı. Bu saldırı Tete Muharebesi olarak bilinir. Uzun süredir devam eden bir geleneğe göre, Tet festivali sırasında Vietnam’da hiç savaş olmadı. Ancak Vietnam ordusunun generalleri gelenekten ayrılarak sürpriz bir saldırı ile savaşı kendi lehlerine çevirmek için harekete geçmek istediler.

Tete Savaşı 30 Ocak 1968’de başladı ve aynı anda Güney Vietnam’ın birkaç şehrinde gerçekleşti. Viet Cong ve Kuzey Vietnam ordusu, ABD ve Güney Vietnam kuvvetlerinin savunmasını kırmak için planlı büyük bir saldırı başlattı. 85 binden fazla askerin katıldığı saldırı ülke genelinde 125’ten fazla noktada başlatıldı. Güney Vietnam’daki savunma kuvvetleri ve ABD kuvvetleri gafil avlandı ve başlangıçta bunaldı. Ancak, hemen hemen her saldırıya hızla tepki verdiler. Çatışmalar yaklaşık bir hafta sürdü. Tüm savaş boyunca ABD 58.000 asker kaybetti. Öte yandan Vietnam tarafında bu savaşta 3 milyon insan öldü. Amerika Birleşik Devletleri savaş sırasında neredeyse her muharebeyi kazandı. Buna rağmen ABD Vietnam’daki savaşı kaybetti. Tete Muharebesi, Vietnam Savaşı’ndaki Amerikan askeri varlığına karşı büyük bir güç gösterisi olarak tarihe geçti. Bütün bunlar Amerikan halkının savaşa desteğini zayıflattı ve savaşın sonunu hızlandırdı.

Siyasette kendini bilen ve kendini tanıyan, başkalarının içinde bulunduğu kötü durumu yaşıyormuş gibi empati kurabilen, duygularını yönetebilen, ilham veren, öğreten ve aynı zamanda öğrenen birçok yeni yüz var. zamanı geldiğinde cesaret göster. Sonsuz oyun anlayışıyla yol gösteren bu sonsuz oyunu sürdürmek için çok kaynağımız var.

Şimdilik bu savaşı bir önceki yazımda bahsettiğim iki tür oyun olan sonlu oyun ve sonsuz oyun üzerinden değerlendirerek yorumlayabiliriz.

Sonlu oyunlar, oyuncuları, sabit kuralları ve önceden kararlaştırılmış bir hedefi olan oyunlardır. Örneğin, futbol nihai oyundur. Oyunun başı ve sonu belli. Oyunun sonunda ya kazanan ya da kaybeden vardır. Oyun bittiğinde herkes evine döner. Sonsuz bir oyunda bilinen veya bilinmeyen oyuncular vardır, kurallar değişebilir ve asıl amaç oyunda kalmak ve oyunu kesintisiz olarak sürdürmektir. Sonlu oyunlarda, her iki oyuncu da sonlu oyun zihniyetine bağlı kalırsa oyun kararlıdır. Aynı şekilde sonsuz oyunlarda da iki taraf da oyunu sonsuz oyun mantığıyla oynarsa oyun stabildir.

Oyunun istikrarı, oyunun türüne bağlı olarak oyuncuların zihniyetiyle belirlenir. Bitmeyen bir oyunu oyun sonu mantığıyla oynayan oyuncular, belirli bir süre sonra insan kaynaklarını, güvenlerini ve oynamaya devam etme gerekçelerini kaybederler. Kaynakları tüketen oyuncu, belli bir süre sonra desteğini kaybeder ve çevresinde kendisine inanan ve güvenenlerin yok olduğunu görür. Bir süre sonra oyundan düşüyor.

Vietnam Savaşı’nda savaşan taraflar için durum buydu. Vietnamlılar hayatta kalma savaşını sürdürürken ABD, stratejisini savaşı kazanmak üzerine kurduğu ve oyunun dışında bırakılarak savaşı bitirdiği için halkın desteğini kaybetti.

Bir önceki yazımda bahsettiğim sonsuz oyun mantığı ile takip edebileceğiniz 5 ana prensip var.

• iyi bir sebebin olmalı
• Güven veren bir ekibe ve sizi takip eden bir kitleye sahip olmak çok önemlidir.
• Rekabet etmeye değer rakipleriniz olmalı
• Varoluşsal esneklik kapasiteniz var ve
• Liderlik edecek cesarete sahip olmalısınız.

İlk yazımı yazdığımdan bu yana ne yazık ki ülkemizin mevcut durumu ve geleceği ile ilgili olaylarda olumlu bir gelişme olmadı. Mütevazi bedenleri kirli de olsa Türkiye Cumhuriyeti’nin ilelebet ayakta kalacağını söylemek için ne kadar önderlik gerektiğini sanırım şimdi daha iyi anlıyoruz.

Bu sonu gelmez oyunu kazan-kaybet mantığıyla sürdürmeye niyetlenenlerin gerçek liderlikten uzak olması ülkemize sadece zaman kaybettirmektedir.

Gelecek seçimleri değil, gelecek nesli düşünen, dayanışmayı, güveni benim için değil, bizim için konuşanların önderliğinde içinde bulunduğumuz durumdan hiç şüphem yok. Siyasette öz farkındalığı ve farkındalığı olan, başkalarının kötü durumlarıyla sanki başkalarının kötü durumlarını yaşıyormuş gibi empati kurabilen, duygularını yönetebilen, ilham veren, aynı zamanda öğreten ve öğrenen birçok yeni yüz var. cesaret göstermek. Zamanı geldiğinde Sonsuz oyun anlayışıyla yol gösteren bu sonsuz oyunu sürdürmek için çok kaynağımız var.

Kimse endişelenmesin……