Cumhur İttifakı’nın genel profili nasıl?

Halen Cumhur İttifakı’nda yer alan partiler ve Erdoğan’ın onları desteklemek için görüştüğü partilerden genel bir kesit “Bu, devletin/medeniyetin yarattığı rant ve fırsat ayrımıdır. Bu sadece malzeme paylaşımını değil, aynı zamanda siyasi gücün paylaşımını, bürokrasideki gücün paylaşımını da içerir.

Seçimlere koşuyoruz.

Milli İttifak adayı Kemal Kılıçdaroğlu, başta deprem bölgesi olmak üzere savaş alanında. Sadece Kılıçdaroğlu değil, Ekrem İmamoğlu, Mansur Yavaş, Meral Akşener, Ali Babacan, Temel Karamollaoğlu, Ahmet Davutoğlu ve Gültekin Uysal da sahada.

Milli İttifak vatandaşlarla yüz yüze görüşerek sahada onların dertlerini dinlerken, Cumhur İttifakı çeşitli taraflarla görüşerek ittifakı genişletmenin yollarını arıyor. Ana hedefi +1 oy almaktır.

Burada küçük bir ayrıntıya dikkat ediyoruz. AKP genel başkanı ve Cumhurbaşkanı Erdoğan diğer partilerle yani HüdaPar ve Rönesans Partisi (YRP9) liderleriyle görüşürken, AKP’nin Cumhur İttifakı adayı olarak değil genel başkanı olarak görüşüyor.

Partilerinin programlarından ve açıklamalarından bu iki partinin bilime ve demokratik değerlere, özellikle de kadınlara karşı ne düşündüklerini biliyoruz.

İki parti ideolojik olarak AKP ve BBP’ye yakın olsalar da MHP Devlet Bahçeli ve Cumhurbaşkanı Yardımcısı Doğu Perinçek ile ideolojik ortaklıklarının ne olduğu merak edilebilir. Bu adil bir soru.

Bu iki partinin (MHP ve VP) Erdoğan’ın Cumhur İttifakı’nı desteklemek için görüştüğü HüdaPar ve YRP ile hiçbir ilgisinin olmadığı açıktır. Ama daha da önemlisi, ortak bir paydaları var.

Siyasal iktidar ve Cumhur İttifakı, devletin/çilin bütün imkanlarını kullanan ve merkeze koyan bir sistemdir. durumÜlkeyi korumak adına her iki muhalif ittifak da toplumsal talepleri merkeze koyan, bu sistemin ve bu sistemi meşru kılan zihniyetin değiştirilmesini savunan siyasi sözcüler olarak karşımızda duruyor.

Son yazı Ben böyle bitirdim;

“İnsanlar İttifak’ın kimlerden oluştuğunu ve ortak özelliklerinin demokrasi, özgürlük ve adalet olduğunu biliyoruz.

Halk Birliği hangi partilerden oluşur?

Daha da önemlisi, bu farklı partilerin ortak noktası nedir?

Otoriter devlet/izm, yani rant yok mu??”

Evet, halen Cumhur İttifakı’nda bulunan partilerin ve Erdoğan’ın onları desteklemek için görüştüğü partilerin ortak paydası, “devlet/medeniyet”in yarattığı rant ve imkânların paylaşımıdır. Bu sadece malzeme paylaşımını değil, aynı zamanda siyasi gücün paylaşımını, bürokrasideki gücün paylaşımını da içerir.

Bu bakımdan bugün Türkiye’nin karşı karşıya olduğu tartışma, ittifakların veya cumhurbaşkanı adaylarının siyasi statüsünün sağ veya sol olarak tanımlanması meselesi değildir. Türkiye’nin mevcut koşullarında ittifakların ve adayların pozisyonlarını anlamlandıran ve tanımlayan kavramlar ağırlıklı olarak “değiştirmek”gelen veya “statüko”onlar.

Statükoyu temsil eden Erdoğan, HüdaPar ve YRP ile görüşerek onların desteğini kazanmaya çalıştı; Kılıçdaroğlu, tüm muhalefet partileriyle görüşmek istiyor ve bu hükümetin değişip onların adayı olmasını istiyor.

Siyasi iktidar ve Cumhur İttifakı ellerinden geldiğince devlet/çilek statükosunu savunmaya çalışırken, iki muhalefet ittifakı (Ulusal İttifak ve Emek ve Özgürlük İttifakı) da siyasidir. bu sistemin değiştirilmesinden yana olanlar ve bu sisteme meşruiyet kazandıran zihniyetin temsilcileri olarak karşımızda durmaktadırlar.

Muhalefet partilerinin hem birlik içinde hem de dışında ilişki ve birlikteliği sadece mevcut düzenin değiştirilmesi için değil, orta vadede siyasetin kurumsallaşması için de önemlidir. Çünkü bu kurumsallaşma, Türkiye’de “olmayan” bir politika yaratma sürecidir.

TOPLUM, GÜÇ DEĞİL

Bundan tam 9 yıl önce 2014 yılında T24 üzerine şu satırları yazmıştım. yazdığım; “emin TTürkiye‘Türkiye’nin normalleşmesinin ve demokratikleşmesinin ana çizgisi hiç şüphesiz siyasi ve sivil alanlardır. devletin kurbanlarından irade “demokratik koalisyon” İnşa etmekle ilgili.”

CHP lideri Kılıçdaroğlu geç de olsa isim vermeden bu koalisyonun kurulması için çaba sarf ediyor ve çok yol kat etti.

Bugün Türkiye’nin temel ihtiyacı siyaseti devletin merkezinden çıkarıp toplumu ve toplumsal meseleleri merkeze alacak bir siyasallaştırma gücü oluşturmaktır. Bu açıdan bakıldığında “ittifaklar ile muhalefet partileri arasında bir çekişme” söz konusudur.Siyasi, ideolojik ve kültürel farklılıklara rağmenBu bağlamda oluşturulan geniş diyalog kanalları başlı başına geniş bir siyasi koalisyon oluşturmaktadır.

Bu diyalog ve koalisyon inşasının başarıya ulaşmasının temel şartı siyasi partilerin kendi aralarında konuşabilmesi, “devlet çiftliğine / çiftliğine “ Bu, gelecekte toplumsal taleplerin kamusal alanda sürdürülmesine bağlı olacaktır.

Muhalefet partileri, Türkiye’de olduğu gibi devlet geleneğinin çok güçlü olduğunu, devletin her zaman devletçilik üzerinden kendine ortak bularak sınırlarını korumayı başardığını unutmamalıdır.

Bu bağlamda gerek birlik içinde gerekse dışında muhalefet partilerinin birbirine kenetlenmesi ve birlik içinde olması sadece mevcut düzenin değiştirilmesi açısından değil, orta vadede siyasetin kurumsallaşması açısından da önemlidir. Çünkü bu kurumsallaşma, Türkiye’de “olmayan” bir politika yaratma sürecidir.

Evet Türkiye’de çok partili hayata geçilmesiyle birlikte siyasi partiler kuruldu, seçimler yapıldı, hükümetler kuruldu ama siyaset kurumsallaşamadı. Çünkü bu kurumsallaşma, iktidar partisinin devlete geçmesi ya da savaş muhtırası ve darbeler bunu kesintiye uğrattı.

Bu bağlamda siyasi partilerin varlığı, periyodik olarak yapılan seçimler, hükümetlerin oluşumu. “politikacılar” varlığı garanti değildi.

Bu sefer böyle bir şansımız var.

Çünkü bizim seçimimiz sadece bir aday değil, özünde bir zihniyettir.